قونیه یک شهر مهم مذهبی و زیاررتی است و موزهها و آثار تاریخی زیادی متعلق به دوران سلطنت سلجوقیان دارد. بیشتر گردشگران برای بازدید از موزهی مولانا و آرامگاه بنیانگذار رقص سماع مولانای رومی به قونیه میآیند. مولانا بسیاری از اشعار مشهور فارسی خود را در قرن ۱۳ در این شهر سروده است. اما این شهر که در بخش آناتولی مرکزی ترکیه واقع شده است، پر از جاذبههای معماری مانند مساجد و مدرسههایی است که شکوه و زیبایی معماری سلجوقی را به نمایش گذاشتهاند. اگر کسی به تاریخ ترکیه علاقه دارد، نباید بازدید از قونیه را از دست بدهد.
دیدنی های قونیه، شهر شعر و مذهب (قسمت اول) -آکاقونیه,دیدنی های قونیه,موزه مولانا,چاتالهویوک,مسجد سلیمیه,مسجد عزیزه,موزه کاشی قونیه,تپه علا الدین,موزه باستان شناسی قونیه
آکاایران: دیدنی های قونیه، شهر شعر و مذهب (قسمت اول)
مجموعهای که آرامگاه شاعر و عارف قرن ۱۳ ایرانی، مولانا در آن واقع شده نمادی از قونیه است که رقص چرخان سماع صوفی را بنیان نهاد. این موزه در داخل باغ بسیار زیبای رز قرار دارد و میتوانید از دیدن دروازهی درویشها (Dervisan Kapisi) لذت ببرید. در ابتدا موزه قرار دارد و مقبرهی مولانا در انتهای مجموعه واقع شده و در کنار آرامگاه او میتوانید قبر اعضای خانواده و پیروان او را هم ببینید. سماعخانه هم در سمت چپ قرار دارد و شمامل موزهی و نمایشگاه مذهبی هم میشود. در این مجموعه نمایشگاهی از وسایل زندگی پیروان صوفی وجود دارد. این موزه در خیابان مولانای قونیه واقع شده است.
این مدرسهی قدیمی در سال ۱۲۵۱ توسط امیر جلالالدین کاراتای سلجوقی بنا شد. این ساختمان به تازگی مرمت شد و در حال حاضر نمایشگاه کاشیهای میناکاری سلجوقی است. شاید بازدید از یک موزهی کاشی در اولویت تورخای گردشگری قرار نگیرد اما زیبایی به کار رفته در این آثار به قدری چشمنواز است که آن را میتوان یکی از مهمترین جاذبههای گردشگری قونیه محسوب کرد. دیوارهای داخلی آن پوشیده از کاشیهای بسیار زیبای سلجوقی است و نمایشگاهی از سرامیک وجود دارد که در کاوشهای باستانشناسان کشف شده است. در اتاق سمت چپ آرامگاه جلالالدین کاراتای واقع شده است. این بنا در خیابان آنکارا قرار دارد.
این بنا منارهی خود را در رعدوبرقی که در سال ۱۹۰۵ اتفاق افتاد، از دست داد. این مدرسه در سال ۱۲۶۰ برای وزیر سلجوقی صاحب عطا ساخته شد و در سردر آن از مجسمه برای تزئین استفاده شده است. این ساختمان امروزه به موزه تبدیل شده است که مجموعهی بزرگی از مجسمههای چوبی و سنگی متعلق به دوران سلجوقی به نمایش گذاشته شده است که شامل مجسمههای حیوانات از دیوراهای شهر قدیمی میشود. این موزه در بلوار عدلیهی قونیه واقع شده است.
تپهی علا الدین در مکان قلعهی سابق قونیه ساخته شده است که دقیقا در مرکز شهر قرار دارد. اینجا جایی است که مردم محلی قونیه بعدازظهرها برای تفریح میآیند و در باغ آن چای مینوشند. در پای این تپه حفاریهایی از قصر علا الدین کیقباد و باقیماندههای دیوار شهر قدیمی وجود دارد. در بالای تپه هم مسجد علا الدین قرار دارد که در قرن ۱۳ ساخته شده است. طراحی این مسجد بر اساس معماری عربی و به شکل ستوندار ساخته شده و سقف آن چوبی است که توسط ۴۲ ستون حمایت میشود. این بنا در انتهای خیابان مولانا قرار دارد.
بسیاری از موزههای باستانشناسی ترکیه را به شکل مدرن درآوردهاند اما موزهی باستانشناسی قونیه چنین نیست. این موزه مکانی قدیمی با روشنایی ضعیف است که صفحهی اطلاعات آن هم کهنه شده است. اما نگذارید که چنین عواملی شما از بازدید از این موزه بازدارد چون مجموعهای بینظیر در آن گرد هم آمده است. در موزهی باستانشناسی مجموعهی کاملی از یافتههای باستانشناسی «چاتالهویوک» و مجموعهای فوقالعاده از تابوتهای رومی به معرض نمایش گذاشته شده است. دقیقا پایین خیابانی که موزه در آن واقع شده، موزهی قومشناسی قونیه قرار دارد که مجموعهای از صنایع دستی، لباس، زیورآلات، فرش و وسایل خانگی مردم محلی ترک نگهداری میشود اما ساختمان آن کمی قدیمی است و برای گردشگران زیاد جذاب به نظر نمیرسد.
مسجد سلیمیه در میدانی روبهروی موزهی مولانا قرار دارد که دارای گنبد بزرگی است. این مسجد توسط سلطان سلیم دوم و بین سالهای ۱۵۶۶ و ۱۵۷۴ ساخته شد و معماری مساجد عثمانی را به اوج رساند. هنگام غروب خورشید به این میدان بیایید و از مسجد و موزهی مولانا عکس بگیرید که منظرهی بسیار دوستداشتنی خلق میکند. در خیابان مولانا چند کافه و رستوران وجود دارد که محیط مناسبی را برای نشستن و لذت بردن از زیباییهای گنبد و منارههای مسجد ایجاد کرده است.
داخل بازار شلوغ قوینه، مسجد قونیه عزیزیه قرار دارد که یکی از شاهکارهای معماری است. این مسجد در سال ۱۶۷۶ توسط مشاور دربار عثمانی، مصطفی پاشا ساخته شد و در سال ۱۸۶۷ پس از آتشسوزی بازسازی شد. چون بازسازی مسجد عزیزیه در قرن ۱۹ انجام گرفته است، معماری آن بیشتر الهامگرفته از سبک باروک است (این سبک بیشتر در قرن ۱۹ رایج بود) که دو مناره به سبک روکو و فضای داخلی رنگشده با محرابی در همین سبک دارد. این سبک تزئینی اروپایی، با تضاد جالبی با طراحی و سبک مسجد سنتی تلفیق شده است.
اگرچه چاتالهویوک جای بسیار بزرگی نیست و دیدنیهای زیادی ندارد، اما این تپه یکی از مهمترین محلهای حفاریشده در جهان است. در اینجا باستانشناسان بزرگترین جایی است که مربوط به دوران نوسنگی است که تاکنون کشف شده است. گفته میشود قدمت این مکان تقریبا به ۹ هزار سال پیش بازمیگردد. کاوشها در این محل ادامه دارد و اگر در تابستان از این بنا بازدید کنید، گاهی اوقات میتوانید باستانشناسان را ببینید که آنجا در حال انجام کار هستند. در ورودیه، یک موزهی کوچک در مورد تاریخ و اهمیت این مکان توضیحاتی ارائه میدهد. یک راه مالرو شما را به مناطق حفاریشده (حفاظتشده با پناهگاههای گنبدی) هدایت میکند که میتوانید سطوح عمیقی را ببینید (با ساختمانهایی که به وضوح بیرون آمدهاند و تاکنون کشف شدهاند).
توصیه های سفر - دیدنی های قونیه، شهر شعر و مذهب